Soms gebeurt er iets. Je lichaam reageert. Een gevoel duikt op.

Maar wat is het precies? Blij? Boos? Verdrietig? Of iets daartussen?

We zijn het niet altijd gewoon om stil te staan bij onze emoties.

Laat staan om ze precies te benoemen. Nochtans is dat net wat ons sterker maakt – als mens, als leerling, als collega, als ouder.

Emoties benoemen helpt je om:

•jezelf beter te begrijpen
•rust te vinden bij moeilijke gevoelens
•duidelijk te communiceren met anderen
•beter in te schatten wat jij (of iemand anders) nodig heeft

Geweldloze communicatie (ontwikkeld door Marshall Rosenberg) vertrekt vanuit verbinding.

Het daagt je uit om te zeggen: “Ik voel me … omdat ik behoefte heb aan …”

In plaats van: “Jij doet altijd …”

Het gaat om verantwoordelijkheid nemen voor je gevoel, en helder communiceren over wat er in je leeft – zonder oordeel, zonder verwijt. Ook naar jezelf toe.

We onderscheiden vaak twee lagen in emoties:

Primaire emoties zijn universeel en direct: blijdschap, angst, woede, verdriet, walging, verrassing.

Secundaire emoties zijn complexer: schaamte, schuld, jaloezie … Ze ontstaan vaak door gedachten, herinneringen of overtuigingen.

Door dat verschil te herkennen, begrijp je beter waar je gevoel écht vandaan komt.

Veel mensen blijven steken bij vier basisgevoelens.

Maar er zijn zóveel meer woorden die kunnen helpen om je gevoel te vatten.